Thomas, kasabanın sessizlikle dolu sokaklarında sessizce yaşarken, hayatı sevdikleriyle renkleniyordu. Ancak, bir trajedi her şeyi alt üst etti. Oğlunun ani ölümü, Thomas’ı derinden sarsarak acıya boğdu. Kederiyle boğuşurken, kafasında tuhaf imgeler belirmeye başladı. Doğanın öfkesini simgeleyen bu imgeler, Thomas’ın zihnini ele geçirmeye başladı. Başlangıçta sadece hafif bir meltem gibi gelen bu imgeler, zamanla kasırgaya dönüştü ve gerçeklikle hayal arasındaki sınır giderek silikleşti. Thomas, bu görüntülerin bir mesaj taşıdığına inanmaya başladı, ancak ne anlama geldikleri ona kapalıydı. Her gün, Thomas daha da derinlere çekildi, kendi zihnindeki kaosun pençesinde kaybolurken, gerçeklikle hayal arasındaki ayrım giderek belirsizleşti. Artık gelecekten mi görüntüler alıyordu yoksa kendi iç dünyasının yıkımının etkisiyle mi sanrılar görüyordu, bunu ayırt etmek imkansızdı. O, bu karmaşıklığı anlamaya karar verdi, ancak bu karar, onu daha da derin bir karanlığa sürükleyecekti. Gördüğü her detay, onun için bir sırdı, bu imgelerin ardındaki gerçek anlamı çözmeye çalışırken kendi ruhunu kaybetmeye başladı. Thomas, artık her adımda kendi içindeki çıkmazın daha da derinleştiğini hissediyordu. Gece yarılarında uykusuzca düşünüyor, her bir imgede gizli bir anlam arıyordu. Ancak, ne kadar çabalasa da bu bulmacayı çözmek bir türlü mümkün olmuyordu. Her gün, içindeki kaos onu biraz daha yutuyordu.